Ten zawodnik a-klasy jest szybki i silny, ma świetną dynamikę i gęstość gestów, jest precyzyjny i absolutnie pewny siebie, ma dobrą prezencję i świetną prezentację (sceny), zachwyca muzykalnością i dźwiękową namacalnością, ma refleks kierowcy F1 i inteligencję szachowego mistrza.
Dźwięk Soula zaskakuje napowietrzeniem, lekkością, przestrzennością i ponad przeciętną rozdzielczością. Grając jak wytrawny jazzman, nieco laid back i bez jakichkolwiek ekstremów zaprowadzi nas na dźwiękowe pola muzycznej arkadii. Posłuchajcie grania Phast Soul. Naprawdę warto!
Mamy tu do czynienia z przemyślanymi dźwiękowymi haiku, których krótka forma jest precyzyjnie określona, choć niezamknięta. To nie daje szansy na jakiekolwiek przegadanie i dźwiękowe popisy. Pozostajemy w stanie niedosytu i niedowierzania, nie będąc pewnymi, czego dzięki tej muzyce doświadczamy.
